کد مطلب:211186 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
درباره اخلاص فرماید
قال الصادق (ع) الاخلاص یجمع فواضل الاعمال و هو معنی مفتاحه القبول و توقیعه الرضی فمن تقبل الله منه و رضی عنه فهو المخلص و ان قل عمله و من لا یتقبل الله منه فلیس بمخلص و ان كثر عمله اعتبارا بآدم و ابلیس الی ان قال و ادنی حد الاخلاص بذل العبد طاقته ثم لا یجعل لعمله عند الله قدرا فیوجب به علی ربه مكافاة بعمله لعلمه انه لو طالبه بوفاء حق العبودیه لعجز و ادنی المخلص فی الدنیا السلامه من جمیع الاثام و فی الاخرة النجاة من النار و الفوز بالجنة [1] .
حضرت امام صادق علیه السلام فرمود اخلاص جمع می كند زیادی كارها را به آنها ارزش می دهد كلیه اخلاص و سرلوحه آن خوشنودی خداست مخلص كسی است كه خداوند عبادتش را اگر چه كم باشد بپذیرد و از او خوشنود گردد و كسی كه خداوند عبادتش را بپذیرد مخلص نیست خواه زیاد یا كم یابد از حضرت آدم البشر پند گرفت زیرا با آنكه عبادتش كم بود خداوند از او خوشنود بود - و از شیطان با آنكه عبادتش زیاد بود ناراضی و او رانده درگاه حق شد و تا آنجا كه امام ششم می فرماید كمترین حد اخلاص صرف نیرو در راه خدمت به خلق خدا از جهت بندگی است و كار را برای خدا كند تا پاداش از خداوند بگیرد زیرا اگر خداوند حق بندگی او را بخواهد یقینا از عهده برنخواهد آمد و درمانده می گردد و كمترین مقام و سود مخلص سلامتی او از تمام لغزشهاست و در آخرت رهائی او از آتش دوزخ و رسیدن به بهشت است حضرت صادق علیه السلام در این خطبه تصریح می فرماید كه اخلاص یعنی عملی كه برای خدا باشد و چنین عملی را كه جز خدا نمی داند جز خدا هم اجر آن را نمی دهد زیرا در تاریكی شب یا پنهانی و بدون تظاهر خدمت به خلق و اطاعت خالق موجب اجر جزیلی می شود كه آنها در خفا و از لطایف الطاف خفیه است مانند مصونیت از همه آفات دنیا و نجات آخرت.
[ صفحه 392]
حضرت امام صادق علیه السلام فرمود اخلاص جمع می كند زیادی كارها را به آنها ارزش می دهد كلیه اخلاص و سرلوحه آن خوشنودی خداست مخلص كسی است كه خداوند عبادتش را اگر چه كم باشد بپذیرد و از او خوشنود گردد و كسی كه خداوند عبادتش را بپذیرد مخلص نیست خواه زیاد یا كم یابد از حضرت آدم البشر پند گرفت زیرا با آنكه عبادتش كم بود خداوند از او خوشنود بود - و از شیطان با آنكه عبادتش زیاد بود ناراضی و او رانده درگاه حق شد و تا آنجا كه امام ششم می فرماید كمترین حد اخلاص صرف نیرو در راه خدمت به خلق خدا از جهت بندگی است و كار را برای خدا كند تا پاداش از خداوند بگیرد زیرا اگر خداوند حق بندگی او را بخواهد یقینا از عهده برنخواهد آمد و درمانده می گردد و كمترین مقام و سود مخلص سلامتی او از تمام لغزشهاست و در آخرت رهائی او از آتش دوزخ و رسیدن به بهشت است حضرت صادق علیه السلام در این خطبه تصریح می فرماید كه اخلاص یعنی عملی كه برای خدا باشد و چنین عملی را كه جز خدا نمی داند جز خدا هم اجر آن را نمی دهد زیرا در تاریكی شب یا پنهانی و بدون تظاهر خدمت به خلق و اطاعت خالق موجب اجر جزیلی می شود كه آنها در خفا و از لطایف الطاف خفیه است مانند مصونیت از همه آفات دنیا و نجات آخرت.
[ صفحه 392]
[1] بحارالانوار باب اخلاص ص 86 ج 5 مصباح الشريعه باب ص 77.